Η θάλασσα απλωνόταν μπροστά της, λικνιζόταν χαϊδευτικά στην ακτή του μικρού χωριού.

The sea stretched out before her, gently swaying against the shore of the small village.

Άνοιξη είχε έρθει στο χωριό με τα λαμπερά άνθη να ανθίζουν παντού.

Spring had arrived in the village, with bright flowers blooming everywhere.

Ήταν Μεγάλη Εβδομάδα και οι προετοιμασίες για το Πάσχα βρίσκονταν στο αποκορύφωμά τους.

It was Holy Week and preparations for Easter were at their peak.

Τα σπίτια ήταν βαμμένα με φωτεινές αποχρώσεις και ο αέρας γέμιζε από την μυρωδιά του ψωμιού και των λουλουδιών.

The houses were painted in bright colors, and the air was filled with the smell of bread and flowers.

Η Έλενα κοίταξε έξω από το παράθυρο και στεναχωρήθηκε λίγο.

Elena looked out the window and felt a bit sad.

Το πόδι της ήταν ακόμη δεμένο.

Her foot was still bandaged.

Μία λάθος κίνηση στην άκρη του βράχου, και η Έλενα έπαθε διάστρεμμα.

One wrong move at the edge of the rock, and Elena had sprained her ankle.

Το πόδι της την πονούσε, αλλά η καρδιά της λαχταρούσε να χορέψει στο χωριό το βράδυ της Ανάστασης.

Her foot hurt, but her heart longed to dance in the village on the night of the Resurrection.

Ο παραδοσιακός χορός ήταν το αγαπημένο της μέρος της γιορτής.

The traditional dance was her favorite part of the celebration.

Δεν ήθελε να το χάσει.

She didn’t want to miss it.

Ο Νίκος δούλευε στο λιμάνι όταν άκουσε για την Έλενα.

Nikos was working at the port when he heard about Elena.

Από τη μία ανησύχησε για την υγεία της και την κατάσταση της.

On one hand, he was worried about her health and condition.

Από την άλλη, ήξερε πόσο πολύ ήθελε να συμμετάσχει στους χορούς.

On the other hand, he knew how much she wanted to participate in the dances.

Την εκτιμούσε τόσο πολύ γι' αυτό το πάθος και την ζωντάνια της.

He admired her so much for this passion and her vitality.

Το επόμενο απόγευμα, τη βρήκε να κάθεται στη μικρή αυλή του σπιτιού της.

The next afternoon, he found her sitting in the small courtyard of her house.

«Έλενα,» της είπε μαλακά, «πώς νιώθεις;» «Θέλω να χορέψω, Νίκο,» του απάντησε με ειλικρινή θλίψη, «αλλά το πόδι μου...

“Elena,” he said softly, “how do you feel?” “I want to dance, Nikos,” she replied with genuine sadness, “but my foot… I don’t want to miss it.” Nikos thought for a moment.

Δεν θέλω να λείψω.» Ο Νίκος σκέφτηκε για λίγο.

An idea began to form in his mind.

Μια ιδέα άρχισε να σχηματίζεται στο μυαλό του.

“What would you say if I helped you dance without straining your foot?

«Τί θα έλεγες να σε βοηθήσω να χορέψεις χωρίς να καταπονείς το πόδι; Μπορούμε να βρούμε έναν τρόπο μαζί.» Με τις λέξεις του, μια αχτίδα ελπίδας αντικατέστησε την λύπη στο πρόσωπό της.

We can find a way together.” With his words, a glimmer of hope replaced the sadness on her face.

Το βράδυ της Ανάστασης, οι καμπάνες χτυπούσαν χαρμόσυνα και ολόκληρο το χωριό είχε μαζευτεί στην κεντρική πλατεία.

On the night of the Resurrection, the bells rang joyously, and the entire village had gathered in the central square.

Η μουσική άρχισε και όλοι ήταν έτοιμοι να χορέψουν.

The music began, and everyone was ready to dance.

Η Έλενα, στηριζόμενη στον Νίκο, μπήκε στον κύκλο.

Elena, supported by Nikos, stepped into the circle.

Η πρότασή του ήταν να χρησιμοποιήσει μια καρέκλα για υποστήριξη, επιτρέποντάς της να κινείται με ασφάλεια στον ρυθμό.

His suggestion was to use a chair for support, allowing her to move safely to the rhythm.

Έτσι, εκείνη μπορούσε να παραμείνει μέρος της μεγάλης γιορτής.

This way, she could remain part of the grand celebration.

Η ευγνωμοσύνη της για τον Νίκο ήταν βαθιά.

Her gratitude for Nikos was deep.

Καθώς τελείωνε η βραδιά και ο κόσμος διασκορπιζόταν, η Έλενα συνειδητοποίησε κάτι νέο.

As the evening ended and people dispersed, Elena realized something new.

Η βοήθεια από τους άλλους δεν είναι ποτέ αδυναμία.

Help from others is never a weakness.

Μερικές φορές, είναι μια γλυκιά υπενθύμιση για την φροντίδα και την αγάπη.

Sometimes, it is a sweet reminder of care and love.

Στο τέλος της βραδιάς, καθώς τα φώτα σιγά σιγά έσβηναν, η καρδιά της Έλενας ήταν γεμάτη.

At the end of the night, as the lights slowly dimmed, Elena's heart was full.

Η φιλία της με τον Νίκο είχε γίνει πιο δυνατή.

Her friendship with Nikos had grown stronger.

Αγγίζοντας στιγμές χαράς και κοινής κατανόησης, η σχέση τους είχε ήδη αρχίσει να εξελίσσεται σε κάτι παραπάνω.

Touching moments of joy and mutual understanding, their relationship had already begun to evolve into something more.