Η άνοιξη είχε μετατρέψει τη Σαντορίνη σε έναν παράδεισο με χρυσό φως και ήρεμο γαλάζιο.

Spring had turned Santorini into a paradise with golden light and tranquil blue.

Ο Αλέξανδρος, ένας αφοσιωμένος λογιστής, ήταν στη μέση του πολυσύχναστου χωριού της Οίας, περπατώντας στο γραφικό λιθόστρωτο.

Alexandros, a devoted accountant, was in the middle of the bustling village of Oia, walking on the picturesque cobblestones.

Είχε τον νου του στο μεγάλο σχέδιο: να ζητήσει από την Έλενα να τον παντρευτεί κατά τη διάρκεια αυτής της πασχαλινής απόδρασης.

His mind was on the grand plan: to ask Elena to marry him during this Easter getaway.

Οι σκέψεις του όμως διακόπτονταν συχνά από το κινητό του που συνέχισε να χτυπά, υπενθυμίζοντάς του τις υποχρεώσεις που βάραιναν το μυαλό του.

However, his thoughts were frequently interrupted by his phone that kept ringing, reminding him of the obligations weighing on his mind.

"Πρέπει να βρω μια λύση," σκέφτηκε ο Αλέξανδρος.

"I need to find a solution," thought Alexandros.

Η Έλενα δεν έπρεπε να υποψιαστεί τίποτα.

Elena should suspect nothing.

Αντί να τα παρατήσει, πήρε μια βαθιά ανάσα και τηλεφώνησε στον Νίκο, τον έμπιστο συνάδελφό του.

Instead of giving up, he took a deep breath and called Nikos, his trusted colleague.

Ο Νίκος ήταν πάντα πρόθυμος να βοηθήσει.

Nikos was always willing to help.

"Σου αναθέτω τα επαγγελματικά μου καθήκοντα για λίγες μέρες," είπε ο Αλέξανδρος με αποφασιστικότητα.

"I'm entrusting you with my professional duties for a few days," said Alexandros with determination.

Ο Νίκος δέχτηκε χαμογελαστός, ευχαριστώντας τον για την εμπιστοσύνη.

Nikos accepted with a smile, thanking him for the trust.

Η Σαντορίνη έλαμπε με τα χρώματα του Πάσχα.

Santorini glittered with Easter colors.

Η Έλενα, άγνοια από το σχέδιο, απολάμβανε τη θέα από τον εξώστη του ξενοδοχείου τους.

Unaware of the plan, Elena enjoyed the view from their hotel balcony.

Τα λευκά σπίτια και η απέραντη θάλασσα απαθανάτισαν το βλέμμα της.

The white houses and the endless sea captivated her gaze.

Ο Αλέξανδρος ξέκλεβε στιγμές μακριά από το άγχος, παρακολουθώντας την.

Alexandros stole moments away from stress, watching her.

Καθώς το ηλιοβασίλεμα έβαφε τον ουρανό με πορτοκαλιές και μωβ αποχρώσεις, ο Αλέξανδρος ένιωσε το καρδιοχτύπι του να εντείνεται.

As the sunset painted the sky with orange and purple hues, Alexandros felt his heartbeat intensify.

Ήταν πανέτοιμος.

He was ready.

Πέρασε μια στιγμή πριν αποφασίσει να πάρει το χέρι της Έλενας.

He took a moment before deciding to take Elena's hand.

Ο χρόνος σταμάτησε καθώς της είπε: "Θα ήθελα να περάσω τα υπόλοιπα ηλιοβασιλέματα μαζί σου.

Time stopped as he said to her, "I would like to spend the rest of the sunsets with you.

Θέλεις να γίνεις γυναίκα μου;

Will you be my wife?"

"Η Έλενα, εκστασιασμένη από τον ρομαντικό χώρο και τη στιγμή, απάντησε γεμάτη χαρά "Ναι!

Elena, ecstatic from the romantic setting and the moment, answered full of joy, "Yes!"

" Ο Αλέξανδρος ένιωσε μια απέραντη ευτυχία.

Alexandros felt immense happiness.

Σε αυτό το πολύτιμο δευτερόλεπτο, κατάλαβε πόσο σημαντικό ήταν να θέτει όρια ανάμεσα στη δουλειά και στη χαρά της ζωής.

In that precious second, he realized how important it was to draw boundaries between work and the joys of life.

Καθώς τα πυροτεχνήματα του Πάσχα αντιλαλούσαν στο πανέμορφο τοπίο της Σαντορίνης, ο Αλέξανδρος αναγνώρισε πως η ζωή πάντα θα έχει χώρο για προσωπικές στιγμές αγάπης, αν το επιτρέψεις.

As the Easter fireworks echoed over the beautiful Santorini landscape, Alexandros recognized that life will always have room for personal moments of love if you allow it.