
Rediscovering Bonds: A Healing Journey at Dawn in Eryri
FluentFiction - Welsh
Loading audio...
Rediscovering Bonds: A Healing Journey at Dawn in Eryri
Sign in for Premium Access
Sign in to access ad-free premium audio for this episode with a FluentFiction Plus subscription.
Mae gwlith y bore yn bwrw ar ddail lliw rust wrth i'r wawr godi dros Barc Cenedlaethol Eryri.
The morning dew falls on rust-colored leaves as the dawn rises over Parc Cenedlaethol Eryri.
Mae'r awyr yn oer, yn crisial, gyda mwg yn codi'n araf o'r dyffryn islaw.
The air is cold, crystal-clear, with smoke slowly rising from the valley below.
Ar hyd llwybr serth yn byw Rhiannon a Dafydd, dau frawd a chwaer sy'n mentro ar eu teithiau eu hunain, am y tro cyntaf ar y cyd ers blynyddoedd.
Along a steep path, Rhiannon and Dafydd live, a brother and sister who are venturing on their journeys together for the first time in years.
Dafydd, gyda'i feddyliau'n bryderus, yn amharod i wynebu'r cof o ddyddiau heb eu hateb â'i dad.
Dafydd, with anxious thoughts, is unwilling to face the memory of unanswered days with his father.
Yn y tymor diweddaf, ychydig cyn y gaeaf, roedd wedi addo gwneud amser i ymweld, ond byth cyrraedd.
In the last season, just before winter, he had promised to make time to visit but never arrived.
Ac nawr, mewn cwmwl o edifeirwch, roedd yn dal yr ochr dde tîn asgwrn ei dad, cynnwys prafus potel arbennig.
Now, in a cloud of remorse, he held his father's right side, the abrasive contents of a special bottle.
Rhiannon, gyda blewyn gwyntog yn anghofrestrol, yn symudig fel daullau, yn gorwedd nerthol wrth ymyl, yn orlawn o deimladau cymysg, yn dryslyd a llond o ddychrynllyd o agwedd Dafydd a'i ymadawiad o'r cartref.
Rhiannon, with wind-swept hair, restless, as swift as a kite, lay powerfully by the side, full of mixed emotions, confused, and frightened by Dafydd's attitude and his departure from home.
Roedd hi eisiau gweld acenion bulbenaidd y mynyddi - uchelfannau llethrau a llifo dŵr heb sŵn athreuliol pobl - y mynyddi ble roedd eu tad yn caru bod.
She wanted to see the bulbous accents of the mountains – high slopes and flowing water without the erosive noise of people – the mountains her father loved to be in.
Wrth iddynt gyflymu'u camau, ni fedrent osgoi cynnwrf emosiynol a chynnwrf y teithio.
As they quickened their steps, they could not avoid the emotional turmoil and excitement of the journey.
Heb i ni sylweddoli, roedd y cymylau wedi casglu eu trwch a hanner nos yn rholio drwy'r awel, gan wneud i'r gwynt ysgafn wylo'n swnllyd eu clustiau.
Without realizing it, the clouds had thickened, and midnight rolled through the breeze, making the light wind wail loudly in their ears.
Pan gyrhaeddodd y brig, roedd rhaid iddyn nhw ddod i stop, gan mai yn eu cefnau y bêrthod.
When they reached the peak, they had to stop, for on their backs they bore the burden.
"Beth sy'n iawn gennyt ti?
"What's wrong with you?"
" holodd Rhiannon, ei llais yn golchi fel dŵr o fiord.
asked Rhiannon, her voice washing like water from a fjord.
"Paho na ddaetais ti'n ôl cyn hyn?
"Why didn't you come back before now?"
"Syllodd Dafydd yng ngolwg ei chwaer.
Dafydd gazed into his sister's eyes.
"Roeddwn yn ofni wynebu Dad.
"I was afraid to face Dad.
Roeddwn yn ofni," atebodd yn chwithig.
I was afraid," he answered awkwardly.
Mast ond dynodiad yr awyr oedd yn dyled o'u tebyg y dyddiau hynny, ffrwydrodd yr hwyliau ac roedd rhaid iddyn nhw guddio dan leici llechen bach, eu dwylo'n dynn o amgylch eu cefnau.
The sky alone led their similar days, their moods burst, and they had to hide under a small slate ledge, their hands tightly wrapped around their backs.
"Efallai bod amser i faddau," syllodd Rhiannon digon poenus, ond yn taeniad o deimlad.
"Maybe there's time to forgive," Rhiannon noted painfully enough, but with a touch of feeling.
"Ni chawsom ni'r cyfle i ddweud hwyl fawr.
"We didn't get the chance to say goodbye.
Ond gallwn wneud hynny erbyn hyn.
But we can do that now."
"Gydag un llygad yn y golwg ar y mor rhewlifog, begynnodd Dafydd weiddi, "Dyna beth mae bywyd yn golygu, Rhiannon.
With one eye on the icy sea, Dafydd began to shout, "That's what life means, Rhiannon.
Peidio oedi byth.
Never delay.
Gweithred fan hyn.
Act here."
"Wrth iddynt edrych dorfol o'u blaenau, gwelwyd gollyngiad.
As they looked intently ahead, they saw a revelation.
Wrth daflu'r pridd yn rhydd i awyr, yn lonydd disgynnol, roedd pob mwg o lwch yn dan.
As they threw the earth freely into the air, in a descending silence, every dust cloud was blazing.
"Mae'n galonogol i wybod ein bod yn rhannu hyn," meddai Dafydd.
"It's heartening to know we share this," said Dafydd.
Mewnlifiad o ffeindgarwch hardd.
An influx of beautiful kindness.
Yn eu calonnau, adnewyddiant betrybwriaeth mewn taith at garu a chysuro dwyfol.
In their hearts, there was a renewal of determination in a journey to love and divine comfort.
Amser i faddeu.
Time to forgive.
Er gwaeth eu hanes, dechreuodd Rhiannon a Dafydd nesáu at ei gilydd, arfer o'r gorffennol, gan ddod atynt â'r hafan newydd a oedd o flaen y llwybrau.
Despite their history, Rhiannon and Dafydd started to draw closer to each other, a habit of the past, bringing about a new haven before the paths.
Roedd diwedd eu taith yn dymuno bod â chyfiawnder, ffrindiau uchaf yw teulu.
The end of their journey wished to have justice, as family are the highest of friends.