Ar gyfingor o ddail aur ac ochrau coed cyffrous, cerddodd Gwenllian, Rhys, ac Ioan i'r Amgueddfa Genedlaethol Caerdydd.

Amidst an array of golden leaves and the excited edges of trees, Gwenllian, Rhys, and Ioan walked to the Amgueddfa Genedlaethol Caerdydd (National Museum Cardiff).

Roedd yr awyrgylch yn drwchus gyda chyffro a straeon Halloween.

The atmosphere was thick with excitement and Halloween stories.

Fel pe bai pob congl o'r amgueddfa'n cuddio hanes cudd, aros i fynd ar goll trwyddynt.

It was as if every corner of the museum hid a secret history, waiting to get lost within them.

Gwenllian, gyda llyfr nodiadau dan ei braich, edrychodd o gwmpas y neuaddau mawr gyda llygaid fel tannau piano.

Gwenllian, with a notebook under her arm, looked around the large halls with eyes like piano strings.

"Mae cymaint i'w weld," meddai'n dawel, "ond mae angen i mi ddod o hyd i ysbrydoliaeth ar gyfer fy mhrosiect celf."

"There's so much to see," she said quietly, "but I need to find inspiration for my art project."

Roedd rhuthr amser yn amlwg ar ei hwyneb.

The rush of time was evident on her face.

"Be am ddechrau gyda'r masgiau Celtaidd?" awgrymodd Rhys, ei lais llawn antur a chwilfrydedd hanesyddol bob amser yn llywdaith y criw.

"What about starting with the Celtic masks?" suggested Rhys, his voice full of adventure and historical curiosity always guiding the crew.

"Roedd y Celtiaid yn dal yma, yn yr union le, Gwen."

"The Celtiaid (Celts) were here, in this exact place, Gwen."

Gyda'r hediad distaw o fardd sy'n gyfarwydd, cododd Ioan, ei wyneb wedi'i lenwi â dirgelwch.

With the silent flight of a familiar poet, Ioan spoke, his face filled with mystery.

"Roedd y Celtiaid yn feistri ar yr arswyd hefyd," ychwanegodd, gan adael y geiriau yn hofren yn yr awyr.

"The Celtiaid were masters of horror too," he added, leaving the words hovering in the air.

Arweiniodd y tri ymlaen i'r arddangosfa o fasgiau Celtaidd.

The three led the way to the exhibition of Celtic masks.

Roedd y masgiau yn hongian fel ysbrydion o gyfnodau maith yn ôl, pob un gyda llygaid gwag a straeon hir ar goll.

The masks hung like spirits from long-gone periods, each with hollow eyes and long-lost stories.

Yn sydyn, stopiodd Gwenllian o flaen un masg penodol.

Suddenly, Gwenllian stopped in front of one particular mask.

Roedd ei wyneb wedi'i adlewyrchu'n gynnil mewn euraid a choch, lliwiau sy'n atgoffa o'r tywydd heulog gwresog yr hydref hwnnw.

Her face was subtly reflected in gold and red, colors reminiscent of that warm sunny autumn weather.

"Dyma fe... nawr dw i'n gweld." sylfaenodd, ei llais yn falm ar ei hofnau am y gwaith cartref sydd i ddod.

"This is it... now I see," she realized, her voice a balm on her fears about the homework to come.

Gyda'r newydd-ddyfodiad hwnnw o ysbrydoliaeth, aeth Ioan yn dawel.

With this newfound inspiration, Ioan became quiet.

Yn sydyn, gan gymryd anadl ddwfn, dywedodd, "Gwen, mae'n rhaid i fi ddweud rhywbeth.

Suddenly, taking a deep breath, he said, "Gwen, I must say something.

Dw i wedi bod yn teimlo..."

I've been feeling..."

Daeth ei lais i ben wrth iddo ymroi i fynd ymlaen, ond roedd Rhys yn edrych gyda sylwadau addfwyn.

His voice trailed off as he braced himself to continue, but Rhys watched with gentle comments.

Nid oedd Gwenllian yn gwybod sut i ymateb, rhwng yr ysbrydoliaeth newydd a'r datguddiad annisgwyl hwnnw.

Gwenllian didn't know how to respond, between the new inspiration and the unexpected revelation.

"Ioan, mae dy sylwadau'n bwysig i mi," meddai, ei llais yn hyderus.

"Ioan, your comments are important to me," she said, her voice confident.

"Ond rwy'n credu bod hynny'n ysbrydoli fy ysbrydoliaeth hefyd."

"But I believe that it also inspires my creativity."

Gwenllian, gyda ysbrydoliaeth yn ei thrwynau a'r ymrwymiad i Ioan wedi'i osod yn hawdd yn ei chalon, gwybodd ar unwaith y galle hi wneud y ddau.

Gwenllian, with inspiration in her senses and the commitment to Ioan easily set in her heart, knew immediately she could do both.

Byddai prosiect ei chalon yn cael ei weadu gyda gwau parch tuag at Ioan.

Her heart's project would be woven with respecting Ioan.

"Rydw i yma," meddai Rhys, yn symud ymlaen, clustiau agored i unrhyw sgwrs newydd.

"I'm here," said Rhys, moving forward, his ears open to any new conversation.

"Bydd celf a charwriaeth yn dod o'r un lwmp, a byddaf i yma i helpu'r ddau."

"Art and romance come from the same lump, and I'll be here to help both."

Mae Gwenllian yn gwenu, teimlad o ryddhad yn ei rhifau.

Gwenllian smiled, a feeling of relief in her numbers.

Roedd yr hydref wedi dod â llu o lysiau o ysbrydoliaeth a chyfeillgarwch.

Autumn had brought an array of inspiration and friendship.

Roedd mwynhad y gorffennol a gorwelion newydd y dyfodol i gyd yn dibynnu gan ei chlust.

The enjoyment of the past and the new horizons of the future all depended on her listening.

Roedd hi'n gwybod y byddai'r stori ddod yn llyfr, bob tudalen yn gyffyrddiad o Ion a bod Ioan yn gwylio gydag â golwg llawn bendith.

She knew the story would become a book, each page a touch from Ion and Ioan watching with a gaze full of blessing.

Gweler sut mae gwenau yn gorffen stori yn Amgueddfa Genedlaethol Caerdydd, roedd pob cyfeiriad newydd yn agor drysau dyfodol anhygoel - danllwyth o greadigrwydd ac cariad newydd.

See how smiles finish a story at Amgueddfa Genedlaethol Caerdydd, every new direction opening doors to an incredible future—laden with creativity and new love.