
Post-Apocalyptic Pilgrimage: Finding Refuge in Cymru
FluentFiction - Welsh
Loading audio...
Post-Apocalyptic Pilgrimage: Finding Refuge in Cymru
Sign in for Premium Access
Sign in to access ad-free premium audio for this episode with a FluentFiction Plus subscription.
Ar hanner dydd prynhawn cynnes ddiwedd haf, roedd Dylan ac Carys yn sefyll ar ben rhiw uchel yng Nghaerdydd.
At midday during a warm late-summer afternoon, Dylan and Carys were standing atop a high hill in Caerdydd.
Roedd y dinas islawdd gyda'r hyn oedd wedi goroesi, dolur gan y byd aeth heibio.
The city lay beneath with what had survived, aching from the world that had passed by.
Roedd natur wedi cipio’r strydoedd, a choed yn ymestyn eu canghennau trwy bomjenni wedi eu chwalu a drysau ffrynt cartrefi.
Nature had taken over the streets, with trees stretching their branches through shattered buildings and the front doors of homes.
Roedd tystiolaeth o dechnoleg o'r gorffennol – robotiaid gwag a thelodi – yn gorwedd wrth ochr y cyrff bricylogaidd o adeiladau coll.
Evidence of past technology—empty robots and poverty—lay beside the brickwork remains of lost buildings.
"Dyl," meddai Carys, yn edrych i’r gorwel dros drysau Haen Fawr, "A ydym yn agosach at y dywysogaet?
"Dyl," Carys said, looking to the horizon beyond the Great Barrier Gates, "Are we closer to the dywysogaet?
Ydy'n wir y gallwn ni ffindio lloches o'r llên gwerin yno?
Is it true that we can find refuge from the folklore there?"
"Tynnodd Dylan het ei gawboi yn dynach am ei ben, gan sgrinio’r haul.
Dylan tightened his cowboy hat around his head, shielding himself from the sun.
Roedd o'n ddyn dilywad, rhesymegol, ond dim ond i'r ystyr yma—teimlai’r dyled tuag at ei chwaer yn loyw.
He was a man of logic and reason, but only this far—his loyalty to his sister was unwavering.
"Dim ond sôn ydy e, Carys," sylwadodd e, er nad oedd ei galon yn gwybod beth i’w gredu.
"It's just a rumor, Carys," he remarked, although his heart didn't know what to believe.
"Ond mae angen ei cheisio'n well na diystyr.
"But it's worth trying rather than disregarding.
Fe allai fod ein hunig obaith.
It might be our only hope."
"Yna torrodd Emrys, y dieithr annisgwyl, serchog, i’w ffaith.
Then Emrys, the unexpected, amiable stranger, made his appearance.
Ffoadwr gyda’r gorffennol anhysbys, taled Emrys teimlad cyfryngol am y meirwon ac ni gwynodd am lestri o ddŵr.
A refugee with an unknown past, Emrys held a middle ground sentiment for the dead and never complained about a meager dish of water.
"Mae'r safe haven yn bodoli," dywedodd ef yn dawel, gan ofyn am wrando.
"The safe haven exists," he said quietly, asking to be listened to.
Collodd Dylan ei ben gyda phwysau amheus.
Dylan felt weighed down by skepticism.
Cymerwyd golwg o amheuaeth ganoch ar hyder Emrys, ond roedd yn teimlo gofal am ei wyneb a’i grefydd barn.
Skeptical glances met Emrys' confidence, but there was a respect for his demeanor and firm belief.
Ond roedd Emrys yn llyfr cynddeiriog, a rhagorodd ar berswadio.
However, Emrys was a forceful advocate, excelling at persuasion.
"Dilynwch fi, a chewch eich arwain ar ffordd beryglus i'r cysgod o saff dihangol.
"Follow me, and you'll be led on a dangerous path to the shadow of a safe escape."
"Yn wael iawn, ymgynnullodd y tri, cerdded ymhellach i mewn i gaeau agored ble byd carthu na chysgodi mân dyeithriaid.
Uneasily, the three gathered themselves, walking further into the open fields where scavengers roamed or lesser strangers sought shelter.
Roedd y dyddiau yn hir ond yn deimladwy, gyda llawer o wallgofrwydd.
The days were long yet palpable, with much madness.
Amddiffynodd ymo eu hunain gyda styc llwyd o fwyd, gan ddefnyddio strategaethau cryf Emrys.
They defended themselves with a gray stick of food, employing Emrys' strong strategies.
Wrth iddynt fynd ymlaen, daethon nhw wyneb yn wyneb â grŵp cynhyrfus.
As they continued, they faced a restless group.
Dywedwyd i Emrys, ar ôl ei wynebu, nid i’w wedd wedi ei goleddu ganddyn nhw.
It was told to Emrys, after the confrontation, not to embrace by them.
Ceisiodd Dylan ddeall y sefyllfa anodd, ond roedd amheuon wedi eplesu ei gynted.
Dylan tried to fathom the difficult situation, but doubts had fermented quickly.
Tarug Emrys â'r goral i ddatgloi ffyrdd newydd o bresennol, gan laethi eu sefyllfa.
Emrys wielded logic to unlock new pathways of presence, alleviating their predicament.
Roedd Emrys, gyda goleuni llygaid ymfudol, wedi talu’r addewid.
Emrys, with a gleam of migratory insight, had fulfilled his promise.
Gwnaeth yn glir bod pob dim yn gweledol ac, effro, esboniodd hyd i'w eiriau: "Roeddwn i'n dignied iawn i geisio eich amddiffyn.
He made it clear that everything was visible, and awake, explained the depth of his words: "I was very dignified to try to protect you.
Ond gyda'ch gilydd, gallwn ni arallfyd ei greu.
But together, we can create an otherworldly place."
"O'r diwedd, dychwelodd y tri i’r man tybiedig, dim ond i ffindio'r hyn oedd lle dynorffordd glywed – cartref o fewn cartref, gwreiddiau o sails cyffrous.
Finally, the three returned to the supposed haven, only to find what was rumored to be a refuge was—home within a home, roots of exciting beginnings.
Nid dihangol o saff oedd 'yr haven,' ond cywaith o ffiniau newydd fyddai'n gwneud eu henti'n hyderus.
The 'haven' was not an escape but a blend of new boundaries that would make their journey hopeful.
Fe roedd Dylan, yng nghwmni'r chwaer bythwyrdd a'r ac emrys ffydlon, yn teimlo noson o lŵ y dde.
Dylan, in the company of his evergreen sister and faithful Emrys, felt an evening of southern light.
Sylweddodd ei bod yn rhaid i'w ofalu gael cipio i anelu cysgod ais, a bod yr ar gyfer ei lles a'r post-apocalyptic Cymru, dal i weld afore newydd ar lafa mewn cymuned draagol-specio.
He realized that their care needed to capture the aim for shadows, and that for his welfare and post-apocalyptic Cymru, they could still foresee a new dawn amidst the lava in a resilient community.