
Magic, Memory, and Misplaced Cars: A Summer Tale in Caerdydd
FluentFiction - Welsh
Loading audio...
Magic, Memory, and Misplaced Cars: A Summer Tale in Caerdydd
Sign in for Premium Access
Sign in to access ad-free premium audio for this episode with a FluentFiction Plus subscription.
Roedd diwrnod braf o haf yng Nghaerdydd.
It was a lovely summer day in Caerdydd.
Roedd y stryd yn llawn dop o bobl yn mwynhau'r hen dreflan.
The street was packed with people enjoying the old town.
Yng nghanol y dorf roedd Gareth, dyn golau galon ond braidd yn anghofus.
Among the crowd was Gareth, a cheerful but somewhat forgetful man.
Roedd ei fryd ar weld y dewin stryd fel arfer.
His intention was to see the street magician as usual.
Roedd awyr yr haf yn cario arogl caféo reis gorffenedig o'r caffis gerllaw, ac roedd siopau lliwgar yn gwenu ar y cerddwyr heibio.
The summer air carried the scent of finished rice cakes from the nearby cafes, and colorful shops smiled at the passing pedestrians.
Gareth, wedi'i swyno gan berfformiad y dewin, roedd wedi anghofio'r amser.
Gareth, enchanted by the magician's performance, had lost track of time.
Roedd straeon hudol, sioe gwirioneddol, ac ar unwaith roedd wedi colli ei hun ym myd byd arall.
The captivating stories and truly entertaining show had immediately transported him to another world.
Ond oedd problem.
But there was a problem.
Roedd gareth yn dyddio Megan heddi' wrth ginio.
Gareth had a lunch date with Megan today.
Ei swyddogaeth: dod o hyd i'w gar a chyrraedd ar amser.
His task: find his car and arrive on time.
Wrth geisio cofio lle parciodd, roedd Gareth yn cael ei wynebu gan llinellau hir o geir, pob un yn edrych yr un fath.
While trying to remember where he had parked, Gareth was faced with long rows of cars, each looking the same.
Roedd pob adran golygdd yn ymddangos yn ddi-ddiwedd o sefyllfa o chwith.
Every parking section seemed like an endless puzzle.
"O, diolch yn fawr," meddai Gareth drist, "ia, mi fydd rhaid i mi wneud rhywbeth am hyn."
"Oh, thank goodness," Gareth said sadly, "yes, I'll have to do something about this."
Penderfynodd Gareth fynd yn ôl i lle roedd e.
Gareth decided to go back to where he was.
Diddanwyd ei atgof gan gân y dewin.
His memory was delighted by the magician's song.
Roedd y môr o geir yn llai o ofn wrth iddo ganu'r gân: "Tacsi drwco, tacsi blown, padell hud, llawent bron."
The sea of cars became less daunting as he sang the song: "Tacsi drwco, tacsi blown, padell hud, llawent bron."
Gyda'r alaw, hir beichus, oedd côn yn wain i'w galon, fe gododd cynhyrfu.
With the long, burdensome melody, a cone warmed his heart, and he became excited.
Wrth fegalu, roedd atgof melys o eiriau hudol yn glir ac amlwg: "Adran Dodd."
Murmuring, the sweet memory of magical words became clear and evident: "Adran Dodd."
Amheuaeth a dygiad yn ddibynol, cofiodd Gareth y cerdyn gyda'r enw hefyd, ac mewn congl bell o adran honno, aeth cer y cyfarwydd.
With a blend of suspicion and conviction, Gareth remembered the card with the name too, and in a far corner of that section, he went toward the familiar car.
Heb golli amser, aeth Gareth at ei ffôn, galwodd Dylan, ei ffrind go iawn, i lywio allan o'r lot brysur.
Wasting no time, Gareth took out his phone and called Dylan, his true friend, to guide him out of the busy lot.
"Gareth!" beichiodd Dylan, "Ble wyt ti?"
"Gareth!" yelled Dylan, "Where are you?"
"Gwgwn o'r parcio," meddai Gareth, cloch i chi glywed yr helpiant gyfagos. "Dinistr brysur Wyatt!"
"Confused about the parking," said Gareth, with relief at the nearby assistance. "Busy destruction Wyatt!"
Gyda chymorth Dylan, llwyddodd i lywio drwy'r cerbydau, a daeth Gareth allan gyda gwynt ei lygaid ar yr awyr goch.
With Dylan's help, he managed to navigate through the vehicles, and Gareth emerged with the wind in his eyes on the red air.
Cawsant galon o wyrdd ar y diwedd, gyda gan Megan clinigol o gymysgu a darganfod rhywbeth newydd.
They found a heart of green in the end, with Megan clinically mixing and discovering something new.
Roedd Megan yn aros, yn gwenu. "Ble'r oeddet ti? Straeon, gareth," hi'n golchi.
Megan was waiting, smiling. "Where were you? Stories, Gareth," she teased.
"Ah, Megan,” atebai Gareth, yn colli, y swynot haws. "Roedd dewin... a cherdyn yn dod ac ireiddio. Mae'r magiau yma, ti'n deall." Trwyddai hi chwerthin, a mwy unrhyw fwy oedd hanes iddo.
"Ah, Megan," replied Gareth, loosening, the charm easier. "There was a magician... and a card appeared and energised. The magic is here, you see." She laughed, and more than anything, it was a tale for him.
Roedd yn wybodaeth maith ar gael ar bwysigrwydd bysedd.
It was a long-gathered awareness of the importance of fingers.
Cynnar nawr, addawodd Gareth geisio dyfroedd a golygiad newydd.
Early on now, Gareth promised to try new directions and editing.
"Nesaf, Megan," meddai Gareth yng ngwen gorau. "Bydda i'n cofio ble parcio nesaf."
"Next time, Megan," said Gareth with his best smile. "I'll remember where I park next."
Wrth iddyn nhw fynd yng nghyfarfod, yn yr haul haf yng Nghaerdydd, roedd gan Gareth gwpwl, a lwc i wella ei gyfrinach at hyn.
As they went to their meeting, in the summer sun in Caerdydd, Gareth had a plan and luck to improve his secret.
Roedd y diwedd yn gysur ar ryw fath.
It was the end of some kind of comfort.
Hefyd, doedd Megan ddim yn difaglog i weld Gareth yn gocco.
Also, Megan wasn't indifferent to see Gareth dawdling.
Roedd wedi dysgu ei wers, a phob amser oedd ganddo rywfaint sy’n bell o gŷd.
He had learned his lesson, and he always had something in the distance beyond the hedge.