Yn nhywyllwch cynyddol yr awyr, uwchben bryniau garw Eryri, roedd Eira a Gareth yn syllu allan tua'r gopa.

In the growing darkness of the sky above the rugged hills of Eryri, Eira and Gareth were staring out towards the summit.

Roedd eu taith wedi bod yn un heriol, ond roedd haul yr haf yn eu cynhyrfu â'i dweud y gallent gyrraedd eu nod.

Their journey had been a challenging one, but the summer sun inspired them with the belief that they could reach their goal.

Mae Eira, gyda'i llygaid yn loyw ac ei chorff yn llawn egni, yn deall pam y mae'n rhaid iddi ddod o hyd i'r tlws coll.

Eira, with her bright eyes and body full of energy, understood why she had to find the lost talisman.

Roedd y tlws hwn yn fwy na chlodyn o aur; roedd yn perthyn i'w nain annwyl ac yn dwyn hudoliaeth eu hynafiaid.

This talisman was more than a piece of gold; it belonged to her beloved grandmother and carried the enchantment of their ancestors.

Roedd ei chalon yn llawn hiraeth i weld y tlws unwaith eto.

Her heart was full of longing to see the talisman once again.

Ar y llaw arall, roedd Gareth, yn dallt natur fwy praff trwy lygad realist, ychydig yn amheus.

On the other hand, Gareth, perceiving nature more pragmatically through a realist's eye, was slightly skeptical.

“Eira,” meddai, gan adleisio gyda’r gwynt, “mae'r storm yn dod. Mae'n beryglus yma.”

“Eira,” he said, echoing with the wind, “a storm is coming. It's dangerous here.”

Ond nid oedd cyngor Gareth yn anfon arswyd drwy Eira.

But Gareth's advice didn't instill fear in Eira.

Gyda phenderfyniad diysgog, aeth ymlaen, ei throedfeddi yn gyflym ar lwybrau lug tenau.

With unwavering determination, she moved forward, her footsteps quick on the narrow trails.

Roedd ei meddwl ar y tlws ac ar y storïau hynafol roedd ei nain wedi'u rhannu dros y gwyddau noson hir y gaeaf.

Her mind was on the talisman and the ancient stories her grandmother had shared on long winter nights.

Yna, dim ond wythnosau wedyn fisoedd tra parhaent y chwilio, daeth yr awyr yn fygythgar a'r cymylau yn dodl a grewyd cyrliw.

Then, only weeks after months of searching, the sky turned threatening and the clouds brewed, creating a swirling mass.

Gwyntoedd mewn dannedd, yn rhybuddio'r ymwelydd dewr.

Winds with fierce teeth warned the brave visitor.

Serch hynny, ymsefydlodd Eira ar y llechwedd, ei llygaid yn hedfan ar hyd unig linell a ddefnyddiwyd mewn storïau am yr umwgleu fel y draig aur.

Nonetheless, Eira settled on the slope, her eyes scanning along a single line used in stories about the dragon's tail like the golden dragon.

“Dacw!” gwaeddodd, ei llais yn cael ei gludo gan y gwynt.

“There!” she cried, her voice carried by the wind.

Aelod o fel y trychfil yn effro wedi fflach, y tlws yn chwimio’n dal swynga olion golau ar greigid tywyll.

Like a creature awake from a flash, the talisman shimmered, casting enchanting traces of light on the dark crags.

Ond roedd lefel y risg yn bryderus.

But the level of risk was concerning.

Ysbïodd ei goron o ddwiwl yn ymestyn tros glogwyn.

She spotted its crown of jewels extending over a cliff.

“Rydyn ni angen mynd,” dywedodd Gareth yn ddifrifol, yn ceisio i dynnu eu hariannu eithaf peryglus.

“We need to go,” Gareth said seriously, trying to steer them away from the extreme danger.

Ond roedd Eira yn glir.

But Eira was resolute.

Gan ysbrydu at y bryn, yn rhyfeddol dal enbyd.

Spurred on to the hill, surprisingly holding firm.

Rhaid dod o hyd i'r ffordd i'w berchen.

A way had to be found to claim it.

A llynedd oddi wrthi, cerddodd Eira gam yn ôl.

And last after it all, Eira stepped back.

Roedd hi wedi cael y tlws.

She had obtained the talisman.

Roedd y llithreryc gan ei llawddryll a’i hymdrech gyda Gareth wedi aros prydferth.

The thrill of the chase and her cooperation with Gareth remained beautiful.

Cyrchwydd i'r clyd cynefin yng nghefn y coed, roedd boncyff newydd sbon iddyn nhw'n cysgod rhag y storm yn gynnes ac yn dawel.

Returning to the cozy haven in the back of the woods, there was a brand new stump for them, shielding them from the storm, warm and peaceful.

Wrth i'r glaw hedfan faes o law, edrychodd Gareth ar y tlws.

As the rain flew from the fields, Gareth looked at the talisman.

“Mae’n fwy na darn o haearn neu aur,” cyfaddefodd.

“It’s more than a piece of iron or gold,” he admitted.

“Rwy’n gweld pam mae’n bwysig.”

“I see why it’s important.”

Mae'r ddau yn edrych tua'r môr a'r maes yn mabwysiadu pulli i'r holl weddillion y gwahanol dyngas a safle.

The two of them looked toward the sea and the open field, adopting a pull towards all the remnants of various stories and site.

Yn olaf, wrth i'r haul gymryd eu llwybrau trwy ffordd y coed, roedd golau'n glibo'r llwybr cyn y croesfan.

Finally, as the sun traced their paths through the forest road, light bathed the path before the crossing.

Roedd daflun newydd o barch dwfn yn eu ffau, euraidd ac yn dysgu, wrth i Eira gwerthfawrogi ei hishenolrwydd ddwfn a Gareth yn edmygus.

There was a new portrait of deep respect in their haven, golden and enlightening, as Eira appreciated her deep heritage and Gareth admired.

A oedd fel petai'r tirweddau anferth hwn, yn llonnaidd o'r heddwch wedi dod yn gyfrwlafon euraidd i ychwanegu at yr ystyr trawiadol.

It was as if this vast landscape, animated by peace, had become golden threads contributing to the impressive significance.