Yn ymlonyddwch y diffaith lle cuddiedig wrth draed y Bannau Brycheiniog, roedd Carys yn ddringo gyda'i meddyliau'n brysur.

In the tranquility of the secluded wilderness at the foot of the Bannau Brycheiniog, Carys was climbing with her thoughts busy.

Yr haf oedd hi, ac roedd y coed tal a'r dail gwyrddlas yn chwifio'n araf yn yr awel ysgafn.

It was summer, and the tall trees and the greenish-blue leaves waved slowly in the gentle breeze.

Ar y droedffordd gul, roedd cysur tawelwch, ond ceisiodd Carys canolbwyntio.

On the narrow path, there was a comforting silence, but Carys tried to concentrate.

Roedd llythyr o'i phoced yn pwyso'n drwm ar ei chalon.

A letter from her pocket weighed heavily on her heart.

Roedd wedi dod â hi i'r fan yma, i egluro'i thynged.

It had brought her to this place, to explain her fate.

Llythyr gan Rhys, rhywun a oedd wedi bod yn rhan o'i bywyd ers cyhyd, ond a oedd yn colli ei le yn ei dyfodol annelwig.

A letter from Rhys, someone who had been a part of her life for so long, but was losing his place in her uncertain future.

Roedd ei llais gwychog a'i bapyr llaw mae he sydd bellach yn pinc wedi ei ddiystyfu.

His grand voice and the paper now pink had forsaken her.

Ond roedd hen dristwch yn aros o hyd.

But an old sadness lingered still.

“Carys!” Daeth llais o'i hôl.

“Carys!” A voice came from behind her.

Emrys oedd yno.

Emrys was there.

Y ffrind dirgel hwnnw oedd bob amser wedi bod wrth ei hochr.

That mysterious friend who had always been by her side.

Roedd ganddo rywbeth yl ottyn i'r llythyr hwnnw, ond ni ddatgelodd erioed.

He had something left about that letter, but he never disclosed it.

“Rydw i’n gwybod, Carys,” meddai Emrys, “ond beth bynnag a wnei di, mae'n rhaid i ti benderfynu dy newid dy hun.”

“I know, Carys,” said Emrys, “but whatever you do, you must decide to change yourself.”

Roeddent yn cerdded gyda'i gilydd i'r deml guddiedig.

They walked together to the hidden temple.

Roedd y ffordd yn steep, ond ni ystyriodd Carys fynyd ag o roeddynt nawr yn agosáu at y ffin hon ar y ffordd o chinio at wynt nwy nad oedd yn mynd i ffwrdd.

The path was steep, but Carys didn’t consider for a moment as they now approached this boundary on the road from lunch to a lingering mist that wouldn’t clear.

Dyma'r Deial Cuddiedig, wedi'i lapio mewn cysgodion a hen caeon.

Here was the Hidden Sundial, wrapped in shadows and old fields.

Cribynodd ei oeddachos a phlymio’r llun o flodau gwyllt o’u hamgylch.

She cradled the casing and immersed herself in the image of wildflowers around them.

Roedd yr awyrgylch yn llawn o barch a thawelwch pur.

The atmosphere was filled with pure respect and silence.

Gwnaeth Carys wyr riog, ei throed yn sleifio tras o bob cur i fe sgwnain crynoeth a theimlodd ewyn crwban yn malu’n mosog.

Carys perched softly, her foot sliding from step to step, feeling mossy mush crumble.

Yng nghanol y Deml, dyma oedd ei union bwynt er mwyn dewisiad pennaf.

In the middle of the Temple, this was her exact point for the ultimate choice.

Llythyr a’r nêdr o’i llaw gafwyd i’r meddwl.

Letter and determination left her hand to the mind.

Gwibnododd wynt herwddolwg unfaen at y Ddaear, wedi’i ddwylo chwipio wrtho i ben.

A whimsical breeze flicked upwards to the Earth, her hands whipping against it in reckoning.

Daliai’r llythyr ar ei ddwylo.

She held the letter in her hands.

Meddyliodd am yr holl frawddegau.

She thought about all the sentences.

Pob gair.

Every word.

Cymrynydd byth orffenedig anchem.

An unending dialogue never fully completed.

Perdebrodd, agorodd hi’r llythyr.

Resolute, she opened the letter.

Gyda disymwyth i lawr e'r rhedodd y llythyr cadarn yn gochas o'i gyflwr yn erbyn ei wyneb, yn lledaethu yr hyn oedd ar bob tawel.

Abruptly, the sturdy letter ran red against her face, spreading the quiet it held.

Eiriau Rhys oedd wedi dod i'w golau yn gliriach nawr, ac yn yr eiliad yna, cymerasai ddiddordeb parhaol tuag at ysbryd rhydd yw traovia.

The words of Rhys came clearer now, and in that moment, she took a lasting interest toward the liberated spirit of wander.

"Rhyd wedi'i derbyn," meddai hi'n dawel i Emrys.

“Road accepted,” she said quietly to Emrys.

Goleuai gwên tawelgar ei rhagweledigaeth.

A serene smile illuminated her foresight.

Roedd y caeon bellach yn ysbrydoledig yn ddiuchel, wedi'i hwyr rhiocaf wrth ymdrochi'n llum fel ffrind hir-goll.

The fields were now inspiringly vibrant, long past mundane in their bathe of a long-lost friend.

Ym Manna’r Deml, hy hywddal saws i’r dyfodol ym masglanol, roedd Carys yn rhydd a phuredig.

In the Silence of the Temple, with joyful sauce to the mixed-faced future, Carys was free and purified.

Roedd y gorffennol yn aros am y diwedd ac ystyr rhwng dwylo mân y fam sydd yn y graddol ac yn fuddugoliaethus yn uniongyrchol.

The past awaited closure, meaning clasped in the gentle hands of the gradual and triumphantly direct mother.

Roedd ei llythyr wedi'i ddarllen, ei pharch wedi'i roi, a gwir ryddid i'r gorwel arall, yn aros i egluro rhan ohoni i honno newydd.

Her letter read, her respect given, and true freedom to the other horizon, waiting to explain her part in this new one.

Y diwedd.

The end.