Yn nyfnder Gwarchodfa Natur Bannau Brycheiniog, mae’r haul haf yn chware cysgodion dros y cerrig hen yn y Deml Cudd.

In the depths of Brecon Beacons Nature Reserve, the summer sun plays shadows over the ancient stones of the Hidden Temple.

Mae'r awel ysgafn yn cario arogl blodau gwyllt, yn cynnig heddwch mewn lle anhygoel.

A gentle breeze carries the scent of wildflowers, offering peace in an extraordinary place.

Ond i Eira, Rhys, a Carys, nid heddwch sydd ar eu meddwl.

But for Eira, Rhys, and Carys, peace is not what occupies their minds.

Maen nhw'n cerdded, ond mae anadlu Rhys yn drymach.

They continue walking, but Rhys’s breathing grows heavier.

Mae ei wyneb yn llwydni, a'i draed yn llusgo.

His face is pale, and his feet drag.

"Dylwn ni stopio am funud," meddai Eira, ei llais yn llawn pryder.

"We should stop for a minute," Eira says, her voice full of concern.

Mae atgofion tro cyflwr ei hun ar hike yn y gorffennol yn pwyso ar ei meddwl.

Memories from a past hike, where she struggled with her own condition, linger in her mind.

Nid yw eisiau i'r un peth ddigwydd i Rhys.

She doesn’t want the same thing to happen to Rhys.

"Dim problem, Eira," meddai Rhys, yn cyfog iddi hi a Carys.

"No problem, Eira," Rhys says, forcing a smile at her and Carys.

"Rydw i'n dda.

"I’m fine."

" Ond nid yw Eira'n siŵr.

But Eira isn’t convinced.

Mae rhywbeth yn dweud wrthi na ddylai edrych i'r ochr, nawr yw’r pryd i weithredu.

Something tells her that now is the time to act, rather than looking away.

Mae Carys yn mynd yn agosach, yn edrych ar Rhys yn ofalus.

Carys steps closer, looking at Rhys carefully.

"Gad i ni gael cyfle i ddal ein hanadl," meddai hi, ei llais melys yn cyfryngu, yn cynnig amser i Rhys glirio ei ben.

"Let's take a moment to catch our breath," she says, her sweet voice acting as a mediator, offering Rhys a moment to clear his head.

Rhys yn brwydro yn fewnol.

Rhys battles within himself.

Mae eisiau deithio ymlaen, i weld yr holl harddwch a syfrdanodd ef droeon ei glywed amdano.

He wants to continue on, to see all the beauty that he’s heard so much about.

Ond mae ei gorff yn gwrthod cydweithredu.

But his body refuses to cooperate.

Cyn ei fod yn gallu gwrthod eto, mae Eira'n llondyn penderfyniad.

Before he can refuse again, Eira is filled with determination.

"Rhaid i ni aros.

"We have to stop.

Carys, wyt ti eisiau ffonio am gymorth?

Carys, do you want to call for help?"

" Mae Carys yn nodio yn dawel, yn tynnu ei ffôn.

Carys nods silently, pulling out her phone.

Mae Rhys yn gwyro yn sydyn, y cryfder yn esgyn yn sydyn o’i goesau.

Rhys suddenly wobbles, the strength rapidly fleeing from his legs.

Mae eistedd yn ofynnol.

Sitting down becomes a necessity.

Mae Eira a Carys yn symud yn gyflym, yn gwthio drwy'r poen o’u blinder eu hunain i ganolbwyntio ar Rhys.

Eira and Carys move quickly, pushing through the pain of their own fatigue to focus on Rhys.

Wrth i'r cloc ticio, mae'r angen am weithredu'n cynyddu.

As the clock ticks, the need for action grows urgent.

Mae'r alwad am gymorth yn cysylltu, y llais yn y pen arall yn sicrhau ei bod nhw ar eu ffordd.

The call for help connects, with the voice on the other end assuring them that assistance is on the way.

O'r pentref nesaf, mae sŵn hofrennydd yn tynnu'n agos, yn cynnig gobaith.

From the nearby village, the sound of a helicopter draws closer, offering hope.

Gyda chamau gofalus, mae Eira yn arwain y ffordd ar hyd trac coediog, yn edrych yn gynnil ar ôl Rhys tra bod Carys yn sefyll gyda'r galwad, yn tueddu tuag at ffrind annwyl.

With careful steps, Eira leads the way along the wooded track, discreetly looking back at Rhys while Carys remains with the call, tending to their dear friend.

Maent yn cyrraedd glan y bryn, yn chwifio’n uchel i ddangos eu lleoliad i'r hofrennydd uwchlaw.

They reach the edge of the hill, waving high to signal their location to the helicopter above.

Pan ddaw'r cymorth, mae'n hobi o deimlad o ryddhad dwfn.

When help arrives, it brings a deep sense of relief.

Mae Rhys yn ddiogel ac yn ddiolch, a gyda'i ffrindiau, mae'n eistedd yn y lawnt, yn ailennill ei nerth.

Rhys is safe and grateful, and with his friends, he sits on the grass, regaining his strength.

Wrth iddynt adael, mae Eira'n teimlo newid mewnol.

As they depart, Eira feels an internal change.

Mae wedi cael ei hatgoffa o gryfder ei greddf, ac nad yw pryder am y gorffennol yn gallu dal hi yn ôl.

She has been reminded of the strength of her instincts and that worry about the past cannot hold her back.

Am Rhys, y wers yw dysgu gwrando ar ei gorff a deall gwerth cefnogaeth ei ffrindiau.

For Rhys, the lesson is to learn to listen to his body and understand the value of his friends’ support.

Rhwng y tri ohonynt, mae'r ffrindiaeth wedi cryfhau.

Between the three of them, the friendship has grown stronger.

Mae'r Deml Cudd ar eu cefnau, ond mae eu hantur wedi gadael marc arnynt y tu hwnt i garreg neu lawnt.

The Hidden Temple is behind them, but their adventure has left a mark on them beyond stone or lawn.

Nhw yw’r gwir drysor.

They are the true treasure.