
Harvesting Forgiveness: A Reunion in Stellenbosch
FluentFiction - Afrikaans
Loading audio...
Harvesting Forgiveness: A Reunion in Stellenbosch
Sign in for Premium Access
Sign in to access ad-free premium audio for this episode with a FluentFiction Plus subscription.
Die oggendson skitter oor die heuwels van Stellenbosch, waar die wingerde hul arms uitstrek na die horison.
The morning sun glitters over the hills of Stellenbosch, where the vineyards stretch their arms toward the horizon.
'n Sagte briesie dra die geur van bloeisels en aarde deur die lug, terwyl die gelag van kinders en stemme van lank laas gesiene familielede die atmosfeer vul.
A gentle breeze carries the scent of blossoms and earth through the air, while the laughter of children and the voices of long-unseen family members fill the atmosphere.
Dit is lente, en die wêreld voel vol nuwe lewe.
It is spring, and the world feels full of new life.
Jannie arriveer met sy sak op die skouer en 'n kloppende hart vol verwagting en onsekerheid.
Jannie arrives with his bag on his shoulder and a pounding heart full of expectation and uncertainty.
Die laaste keer dat hy die laaste keer by 'n familiebyeenkoms was, was dinge tussen hom en sy broer Pieter gespanne.
The last time he was at a family gathering, things between him and his brother Pieter were tense.
Maar vandag, hier tussen die wingerde, hoop Jannie op iets anders.
But today, here among the vineyards, Jannie hopes for something different.
Annelie, sy jonger niggie, verwelkom hom met 'n warm drukkie.
Annelie, his younger cousin, welcomes him with a warm hug.
"Jannie!
"Jannie!
Dis goed om jou hier te hê.
It's good to have you here.
Kom, almal is reg om jou te sien.
Come, everyone is ready to see you."
"Hulle stap deur die verskeidenheid van familielede, sommige met glase wyn in die hand, geselsend en laggend.
They walk through the variety of family members, some with glasses of wine in hand, chatting and laughing.
Maar Jannie se gedagtes is by Pieter.
But Jannie's thoughts are with Pieter.
Hy sien sy broer aan die ander kant van die tuin, sy oë op die wingerde gerig.
He sees his brother on the other side of the garden, his eyes fixed on the vineyards.
Dit is nou of nooit, dink Jannie.
It's now or never, Jannie thinks.
Hy stap stadiger, voel die spanning in die lug tussen hulle.
He walks slower, feeling the tension in the air between them.
"Pieter," sê hy effens huiwerig.
"Pieter," he says, somewhat hesitantly.
Pieter draai om, sy gesig neutraal maar sy oë peinsend.
Pieter turns around, his face neutral but his eyes contemplative.
"Jannie.
"Jannie."
"Daar is 'n oomblik van stilstand, die soort stilte wat jare van onbeantwoorde vrae insluit.
There is a moment of stillness, the kind of silence that includes years of unanswered questions.
"Ek.
"I...
ek wou net met jou praat.
I just wanted to talk to you.
Dit het te lank geneem," begin Jannie.
It's taken too long," Jannie begins.
Hy voel die gewig van die verlede soos 'n swaar reënjas.
He feels the weight of the past like a heavy raincoat.
Pieter kyk na hom, en dan na die son wat agter die heuwels begin sak, die lug kleurend in skakerings van oranje en pienk.
Pieter looks at him, and then at the sun setting behind the hills, coloring the sky in shades of orange and pink.
"Kom ons loop," stel Pieter voor.
"Let's walk," suggests Pieter.
Terwyl hulle saam tussen die wingerde stap, begin Jannie praat oor die verlede.
As they walk together among the vineyards, Jannie begins to talk about the past.
Oor die klein goedjies wat groot geword het.
About the small things that grew big.
En oor sy verlange na familie en die bande wat hy verloor het.
And about his longing for family and the bonds he lost.
Pieter luister, en op sy eie beurt, deel hy sy eie gedagtes.
Pieter listens, and in turn, shares his own thoughts.
Die stilte tussen hulle vul met begrip eerder as vyandigheid.
The silence between them fills with understanding rather than hostility.
Die son sak, maar vir Jannie, voel dit soos 'n nuwe begin.
The sun sets, but for Jannie, it feels like a new beginning.
Uiteindelik, wanneer die laaste lig van dag wegkwyn, stop hulle.
Finally, when the last light of day fades away, they stop.
"Ons kan nie die verlede verander nie," sê Pieter, "maar miskien kan ons nou anders maak.
"We can't change the past," says Pieter, "but maybe we can make now different."
"Jannie knik.
Jannie nods.
"Ek wil graag weer familie wees.
"I would like to be family again."
"Hulle omhels mekaar, 'n omhelsing van vergifnis en hoop.
They embrace, a hug of forgiveness and hope.
Die gevoel van vrede wat Jannie gesoek het, vind uiteindelik sy weg na sy hart.
The feeling of peace that Jannie sought finally finds its way to his heart.
Die res van die aand is gevul met gesprekke wat voorheen ontbreek het.
The rest of the evening is filled with conversations that were missing before.
Jannie voel ligter, vol belofte om hierdie nuwe verhouding te koester.
Jannie feels lighter, full of promise to nurture this new relationship.
Wanneer die sterre oor die Stellenbosch-wingerde sprei, weet Jannie dat hy tuis is.
When the stars spread over the Stellenbosch vineyards, Jannie knows he is home.
Nie net hier te midde van die wingerde nie, maar in die harte van sy familie.
Not just here amid the vineyards, but in the hearts of his family.
Hy is gereed om hierdie nuwe lente met oop arms te omhels.
He is ready to embrace this new spring with open arms.