
Lost and Found: Annelie's Quest for Integrity and Friendship
FluentFiction - Afrikaans
Loading audio...
Lost and Found: Annelie's Quest for Integrity and Friendship
Sign in for Premium Access
Sign in to access ad-free premium audio for this episode with a FluentFiction Plus subscription.
Die son skyn helder in die lentegeure van die skool se tuin.
The sun shines brightly in the spring scents of the school's garden.
Die klanke van opgewonde stemme vul die verhoogde skoolgimnasium.
The sounds of excited voices fill the raised school gymnasium.
Talle tafels is versier met kleurvolle projekte, groot en klein, elkeen 'n getuienis van 'n jong wetenskaplike se harde werk.
Numerous tables are adorned with colorful projects, large and small, each a testament to a young scientist's hard work.
Annelie staan by haar tafel.
Annelie stands by her table.
Sy voel die angs in haar bors opskuif.
She feels the anxiety climb in her chest.
Haar projek is weg.
Her project is missing.
Die projek waarvoor sy weke lank gewerk het, verdwyn op die oggend van die uitstalling.
The project she worked on for weeks disappeared on the morning of the exhibition.
Annelie kyk om haar.
Annelie looks around her.
Skoliere beweeg rond, nuwe gedagtes en idees in die lug.
Students move about, new thoughts and ideas in the air.
Sy weet sy het nie veel tyd nie.
She knows she doesn't have much time.
"Pieter!
"Pieter!"
" roep sy skielik, haar stem vol dringendheid.
she suddenly calls, her voice full of urgency.
Pieter, haar goeie vriend, verskyn by haar kant.
Pieter, her good friend, appears at her side.
"Pieter, het jy dalk my projek gesien?
"Pieter, have you perhaps seen my project?"
" vra sy desperaat.
she asks desperately.
Pieter lyk verward.
Pieter looks confused.
"Ek het niks gesien nie, Annelie.
"I haven't seen anything, Annelie.
Ek het dalk net dinge rondgeskuif," verduidelik hy, sy hande in sy sakke.
I might have just moved things around," he explains, his hands in his pockets.
Annelie voel hoe haar frustrasie oplaai, haar blik gly oor die skare terug na Gerrit.
Annelie feels her frustration rising, her gaze sliding over the crowd back to Gerrit.
Hy staan nie ver van hulle nie, kalm en selfversekerd soos altyd, besig om sy eie projek te verduidelik aan 'n groep belangstellendes.
He stands not far from them, calm and confident as always, busy explaining his own project to a group of onlookers.
"Hy het seker iets daarmee te doen," mompel sy vir haarself.
"He surely has something to do with it," she mutters to herself.
Gerrit was nog altyd haar mededinger.
Gerrit has always been her rival.
Sy stap doelgerig na hom toe, Pieter kort op haar hakke.
She strides purposefully toward him, Pieter close on her heels.
"Gerrit," begin sy sonder oponthoud, "het jy iets met my projek gedoen?
"Gerrit," she begins without delay, "did you do something with my project?"
"Gerrit kyk op, sy lippe trek in 'n effense glimlag.
Gerrit looks up, his lips curling into a slight smile.
"Nee, Annelie.
"No, Annelie.
Ek het genoeg my eie projekte om oor te bekommer.
I have enough of my own projects to worry about."
"Pieter draai ongemaklik.
Pieter shifts uncomfortably.
"Ek dink dalk ek het 'n fout gemaak," sê hy binnewaarts.
"I think maybe I made a mistake," he says inwardly.
"Hoe bedoel jy, Pieter?
"What do you mean, Pieter?"
" vra Annelie, haar stem sagter, hoop ontkiem in haar hart.
asks Annelie, her voice softer, hope sprouting in her heart.
"Wel, ek het gesien hoe iemand 'n projek skuif.
"Well, I saw someone moving a project.
Ek het gedink dit is deel van 'n grap.
I thought it was part of a joke.
Ek het nie besef dit is joune nie," verduidelik Pieter skuldig.
I didn't realize it was yours," Pieter explains guiltily.
Annelie kyk hom in die oë en daarna na die skare.
Annelie looks him in the eyes and then at the crowd.
"Ons moet dit vind," sê sy vasberade.
"We need to find it," she says determinedly.
Hulle soek tussen baie tafels.
They search among many tables.
Eindelik, aan die kant van die gimnasium, lê haar projek veilig in die skaduwees.
Finally, at the side of the gymnasium, her project lies safely in the shadows.
Annelie haal diep asem en bedank Pieter, al voel sy 'n bietjie teleurgesteld oor sy onverskilligheid.
Annelie takes a deep breath and thanks Pieter, even though she feels a bit disappointed by his carelessness.
By die uitstalling, ten spyte van die stresvolle oggend, skyn Annelie se projek.
At the exhibition, despite the stressful morning, Annelie's project shines.
Haar begrip vir die onderwerp straal deur.
Her understanding of the subject radiates through.
Die beoordelaars prys haar vir haar volharding en vernuf.
The judges praise her for her perseverance and ingenuity.
Sy wen nie die eerste prys nie, maar die lof is opreg.
She doesn't win the first prize, but the praise is sincere.
Later, terwyl die skare verdwyn en die gimnasium stil raak, dink Annelie terug aan die dag.
Later, as the crowd disappears and the gymnasium grows quiet, Annelie reflects on the day.
Sy verstaan nou dat ware erkenning van binne kom.
She now understands that true recognition comes from within.
Vriendskap en integriteit is sterker as enige prys.
Friendship and integrity are stronger than any prize.
Met 'n glimlag, neem sy haar projek en stap saam met Pieter die deur uit, haarself en haar vriende ryker aan die einde van die dag.
With a smile, she takes her project and walks out the door with Pieter, richer with herself and her friends at the end of the day.