
Vanished Botanicals: A Youth Day Mystery in Kirstenbosch
FluentFiction - Afrikaans
Loading audio...
Vanished Botanicals: A Youth Day Mystery in Kirstenbosch
Sign in for Premium Access
Sign in to access ad-free premium audio for this episode with a FluentFiction Plus subscription.
Die koel mist van die winter het oor Kirstenbosch se groen tuine gehang.
The cool mist of winter hung over Kirstenbosch's green gardens.
Dit was Jeugdag, en hoewel die weer koud was, was die tuin lewendig met die fluister van wind tussen die blaartjies.
It was Youth Day, and although the weather was cold, the garden was alive with the whisper of wind among the leaves.
Pieter stap stadig oor die klam grond.
Pieter walked slowly over the damp ground.
Hy soek vrede en inspirasie in die kleure en patrone van die plante om hom.
He sought peace and inspiration in the colors and patterns of the plants around him.
Maar vandag is anders.
But today was different.
Vandag is daar 'n probleem.
Today there was a problem.
“Pieter!” roep Elise, haas opgewonde en benoud.
“Pieter!” called Elise, almost excited and anxious.
Sy loop haastig na hom toe, 'n dun laag van koue kondens op haar bril.
She hurried towards him, a thin layer of cold condensation on her glasses.
“Daar is 'n plant weg. 'n Baie seldsame een!”
“A plant is missing. A very rare one!”
Daai skrikbarende nuus stuur 'n yslike rilling oor Pieter se rug.
That alarming news sent a huge shiver down Pieter's spine.
Die plant was belangrik, die een ding wat dalk sy werk meer aansien kon gee.
The plant was important, the one thing that might give his work more recognition.
Hy het nie veel tyd voor sy volgende vergadering nie, waar hy verslag moes gee oor sy navorsing.
He didn't have much time before his next meeting, where he had to report on his research.
“Hulle sê dit is êrens in die tuin,” sê Elise, haar stem drup van kommer.
“They say it is somewhere in the garden,” Elise said, her voice dripping with concern.
“Maar ons weet nie waar nie.”
“But we don’t know where.”
Pieter kyk na haar, vasbeslote en met 'n nuwe energie.
Pieter looked at her, determined and with new energy.
“Kom ons soek met Johan se hulp.
“Let's search with Johan's help.
Hy ken die tuin beter as enigiemand anders.”
He knows the garden better than anyone else.”
Johan, die sekuriteitswag, was altyd 'n betroubare bondgenoot wanneer dinge in die tuin verlore raak.
Johan, the security guard, was always a reliable ally when things went missing in the garden.
Sy kennis van die plaaslike grond en die plante was onverbeterlik.
His knowledge of the local terrain and the plants was impeccable.
Hulle drie het deur die wasige tuin gestap, die koue wat in hul klere kruip.
The three of them walked through the misty garden, the cold creeping into their clothes.
Stilbly was nie 'n opsie vir soeken nie.
Silence was not an option for searching.
"Waar kan dit heen gaan?" mompel Johan.
"Where could it have gone?" muttered Johan.
Hy kyk al in die verdagte rigtings, sy oë al jare lank opgelei vir die kleinste veranderinge.
He looked in the suspicious directions, his eyes trained for years to notice the smallest changes.
“Elke pad,” sê Pieter, “elke hoek om, ons moet versigtig wees.”
“Every path,” Pieter said, “every corner around, we must be careful.”
'N uur se soek later, wanneer hoop amper gedoof is, ontdek Elise iets vreemd.
An hour of searching later, when hope was almost extinguished, Elise discovered something strange.
Onder 'n groot, beskermende blaar van 'n ander plant, het die seldsame plant verskuif en verberg gelê.
Under a large, protective leaf of another plant, the rare plant lay shifted and hidden.
Dit was duidelik met opset hierheen gebring.
It was clearly brought here on purpose.
Iemand wou Pieter saboteer.
Someone wanted to sabotage Pieter.
Sy vingerpunte tril oor die blink blare, opgelug maar verontwaardig.
Her fingertips trembled over the shiny leaves, relieved but indignant.
“Hier is dit!” roep sy.
“Here it is!” she exclaimed.
“Maar wie kan dit gedoen het?”
“But who could have done this?”
Pieter kyk na Johan en sien die ou man se sag glimlag.
Pieter looked at Johan and saw the old man smiling softly.
“Nie almal wil hê jy moet misluk nie,” sê Johan, terwyl hy sy skouer teen Pieter s'n druk.
“Not everyone wants you to fail,” said Johan, as he pressed his shoulder against Pieter's.
Met die plant veilig terug, stap Pieter selfversekerd na die vergadering.
With the plant safely back, Pieter walked confidently to the meeting.
Hy het meer as net sy werk gered; hy het waarde in samewerking gevind.
He had saved more than just his work; he found value in collaboration.
Sy kollegas is beïndruk, sy prestasie prysenswaardig.
His colleagues were impressed, his achievement commendable.
Pieter het geweet dat mens alleen kan loop, maar soms is 'n drieparty reis die pad na sukses.
Pieter knew that one can walk alone, but sometimes a three-party journey is the path to success.
Die winterlug kon hulle nie keer nie; hulle het 'n oorwinning gevind in die hart van die tuin.
The winter air could not stop them; they found a victory in the heart of the garden.